Yoruldum

Yoruldum artık, çok yoruldum...

Bu hayattan yoruldum, bu sistemden yoruldum, başka biri gibi davranmaktan yoruldum. Çok yoruldum, çok...

Artık kafama göre yaşamak, kendim olmak istiyorum... Off of...

Bıktım artık... Tüm bu hayatın yükünü taşıyabilecek kadar güçlü değilim. Yanlış dünyada mıyım ben? Baştan söyleselerdi böyle olacağını, hiç gelmezdim ben dünyaya.

Lise ne zaman bitecek? Bıktım artık, çok sıkıldım...

Asla kolay bir hayatım olmadı. Hep kalabalıklar içinde yalnızdım. Hep...

Hiç bir istediğimi yapamadım, hiç bir amacıma ulaşamadım.

Neden böyleyim ben? Her şeyi, yaşamayı dahi, elime yüzüme bulaştırıyorum... Eğer ben hiç var olmasaydım, Dünya daha iyi bir yer olurdu. Herkes daha mutlu olurdu. Ben kesinlikle gereksizim, ölmeliyim... Allah'ını seven beni öldürsün.

Her  zaman ağladım, her zorluk karşısında kaybettim... Güçlenmeye çalıştım, beceremedim...

Hep alaya alındım... Artık ciddiye alınmak istiyorum...

Bütün bu yükü taşıyabilecek kadar güçlü değilim... Çok zayıfım, çok acizim ben... Neden, neden hayat benden fazlasını bekliyor? Denedim...

Mutlu olmayı, toplumun çizdiği çizgide yaşamayı, katlanmayı, güçlenmeyi denedim...

Beceremedim...

Öyle; mutlu etmesi zor insanlardan olduğumu düşünmeyin. Bir cırcırböceğinin şarkısı, bir salyangozun yağmur yağarken kabuğundan çıkması, herhangi birinin mutlu olması... Bunlar, beni son derece mutlu eder. Yani, kolay mutlu olurum... Bu yüzden mi bu azap, ey hayat! Neden her mutluluğumu gölgeliyor, azıcık mutluluğa misliyle kederle yanıt veriyorsun?

Sıkıldım... Yaşamaktan sıkıldım...

Yoruldum... Acı çekmekten, üzülmekten yoruldum...

Edit: Bir teneke Ice Tea ve iki buçuk dürüm çiğ köfte yiyip kendime geldim. Lakin şimdi de kalbim değil, ağzım yanıyor