5. Bölüm: Kaderin Çapraz Bağı
Bir süre Akame'yle savaştıktan sonra, benim ayakashi olmadığıma ikna oldu.
Ertesi gün, yolda Aiko'yla karşılaştım. Ama bu kez hazırlıklıydım, görünüşe göre o da öyleydi çünkü hemen elini yumruk yapıp üst tarafını (gözünü) bana doğru tutmuştu. Hemen Shinju'yu çektim, hafif eğildim, bağırdım: "Gizli teknik: Ulu Çember no.7 Kızıl şeytanın hayvan gibi şey yapanı!" Etrafımda güç çemberi oluştu ve dönerek, havayı döndürmeye başladı. Aiko ise yine önceki yöntemi kullanıyordu. Daha çok eğildik ve yerimizden fırladık, tam kesecekken... Bir kapı açıldı ve ben... Düştüm.
Airi'nin gözünden:
Sabah bir kaç ayakashi parçalayıp üç tane cinden kaçtıktan sonra; okula vardığımda çok geçti. İki saat kapıdaki güvenlikle uğraştım, lanet olası herife bir türlü anlatamadık ruh avcılığı olayını. Sınıfta; biraz garip bir gruplaşma vardı. Bu daha önce de var mıydı? Belki de... Hayır, olsa fark ederdim. Shinki'm... Ha!? Bir his!? Yakınlarda ayakashi mi var? Hayır, o kadar güçlü değil. Bu düşük seviye bir ruh olmalı. Dur! Düşük seviye? Ah, olamaz... Bu bir "horrou". Her canlının ruhu vardır. Bu ruhlar, normal şartlarda ahirete gider. Kötü biriyse cehenneme, iyi biriyse cennete. Ama bu kadar basit değil. Öldürülenler, intihar edenler ve bazı ruhlar Dünya'da kalırlar. Daha sonra; bu ruhlar kötülük, intikam arzusu, üzüntü gibi pek çok faktörden etkilenerek zamanı gelince ahirete gider ya da bir ayakashi'ye dönüşür. Eğer, ayakashi'ye dönüşmek için fazla güçlü bir ruhsa; bazılarının "kostümlü ayakashi" ya da "maskeli ayakashi" dedikleri horrou'lar ortaya çıkar. Bu ruhlar, kısa zamanda tespit edilip ölüm melekleri tarafından ruh dünyasına gönderilir. Ama; işte, Bairu ve onun emrindekiler... Bizim dünyamıza geçmeye devam ediyor. Bairu... Anne ve babam...
Aiki'nin gözünden:
Vakit geldi mi, diye sordu Tomoko. Sanırım bunu yapmak zorundaydım. Kader kitabı... Bugün, bana verilmiş güçle; ondan bir parça okuyup kaderin çapraz bağlarıyla kimlerin bağlandığını görebiliyordum. Kaderin çapraz bağları... Pek çok kaynaktan başka kaynağa giden ve tek bir ortak kesişim noktası olan... Acaba; kimler ve kimdi? Alt kattaki yuvarlak cam kapsüle doğru gidip sağ elimi uzattım ama reddetti. Kahretsin, normalde insanlar sağlak da olsa solak da olsa; sağ ellerini koyarlar. Ama benim durumumda, işler biraz daha farklı. Bu yüzden sol elimi koydum. Ve okudum... Aiko, Tomoko, Akame, Airi, Anzu-sensei ve... Bairu!? Nasıl yani!? Ve merkez... Ben!?
Bir süre Akame'yle savaştıktan sonra, benim ayakashi olmadığıma ikna oldu.
Ertesi gün, yolda Aiko'yla karşılaştım. Ama bu kez hazırlıklıydım, görünüşe göre o da öyleydi çünkü hemen elini yumruk yapıp üst tarafını (gözünü) bana doğru tutmuştu. Hemen Shinju'yu çektim, hafif eğildim, bağırdım: "Gizli teknik: Ulu Çember no.7 Kızıl şeytanın hayvan gibi şey yapanı!" Etrafımda güç çemberi oluştu ve dönerek, havayı döndürmeye başladı. Aiko ise yine önceki yöntemi kullanıyordu. Daha çok eğildik ve yerimizden fırladık, tam kesecekken... Bir kapı açıldı ve ben... Düştüm.
Airi'nin gözünden:
Sabah bir kaç ayakashi parçalayıp üç tane cinden kaçtıktan sonra; okula vardığımda çok geçti. İki saat kapıdaki güvenlikle uğraştım, lanet olası herife bir türlü anlatamadık ruh avcılığı olayını. Sınıfta; biraz garip bir gruplaşma vardı. Bu daha önce de var mıydı? Belki de... Hayır, olsa fark ederdim. Shinki'm... Ha!? Bir his!? Yakınlarda ayakashi mi var? Hayır, o kadar güçlü değil. Bu düşük seviye bir ruh olmalı. Dur! Düşük seviye? Ah, olamaz... Bu bir "horrou". Her canlının ruhu vardır. Bu ruhlar, normal şartlarda ahirete gider. Kötü biriyse cehenneme, iyi biriyse cennete. Ama bu kadar basit değil. Öldürülenler, intihar edenler ve bazı ruhlar Dünya'da kalırlar. Daha sonra; bu ruhlar kötülük, intikam arzusu, üzüntü gibi pek çok faktörden etkilenerek zamanı gelince ahirete gider ya da bir ayakashi'ye dönüşür. Eğer, ayakashi'ye dönüşmek için fazla güçlü bir ruhsa; bazılarının "kostümlü ayakashi" ya da "maskeli ayakashi" dedikleri horrou'lar ortaya çıkar. Bu ruhlar, kısa zamanda tespit edilip ölüm melekleri tarafından ruh dünyasına gönderilir. Ama; işte, Bairu ve onun emrindekiler... Bizim dünyamıza geçmeye devam ediyor. Bairu... Anne ve babam...
Aiki'nin gözünden:
Vakit geldi mi, diye sordu Tomoko. Sanırım bunu yapmak zorundaydım. Kader kitabı... Bugün, bana verilmiş güçle; ondan bir parça okuyup kaderin çapraz bağlarıyla kimlerin bağlandığını görebiliyordum. Kaderin çapraz bağları... Pek çok kaynaktan başka kaynağa giden ve tek bir ortak kesişim noktası olan... Acaba; kimler ve kimdi? Alt kattaki yuvarlak cam kapsüle doğru gidip sağ elimi uzattım ama reddetti. Kahretsin, normalde insanlar sağlak da olsa solak da olsa; sağ ellerini koyarlar. Ama benim durumumda, işler biraz daha farklı. Bu yüzden sol elimi koydum. Ve okudum... Aiko, Tomoko, Akame, Airi, Anzu-sensei ve... Bairu!? Nasıl yani!? Ve merkez... Ben!?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder