Bölüm 7: Yarım gerçek
Bunu yapmasından nefret ediyorum. Bekle, etrafım.. Olamaz! Etrafımda bir güç üçgeni oluştu. Lanet olsun... Eğer ikinciyi de koyarsa... Aaaah!
Hakim bakış açısı:
Aiki'nin etrafındaki güç üçgenine ters yönde bir güç üçgeni, onunla çakışacak biçimde Aiko tarafından konuldu.
Aiki'nin gözünden:
Bağırıyordum, deli gibi bağırıyordum... Ama olmuyordu, işe yaramıyordu. Diz çöktüm. Önümde, bir kapı belirdi. Bir torii. Eğer ondan geçersem, Aiko'nun tarafına geçmiş olurdum. Yavaşça ayağa kalktım. Eğer yapmazsam, ölecektim. Ama yaparsam... Eğer yaparsam... O zaman bir daha asla insan olamayacaktım. Tam ona adım atmışken, kapı kapandı ve ben geri doğru düştüm. Simsiyah etraf, önce mavi, sonra yeşille renklenmeye başladı ve her taraftan gözler çıktı. Lanet olsun! Sonra, etraf bir kaç kılıç darbesiyle paramparça oldu. Onu gördüm: Akame. Etraf normale dönünce, tüm sınıf arkadaşlarımın ve Anzu-sensei'in de orada olduğunu fark ettim. Aiko, "heh... Bitti sanma" diyerek geçit açarak kaçtı. Ah.. .Yine mi? Bayılmışım. Uyandığımda, bir hastane odasındaydım. Doktor, ben ve Anzu-sensei'le özel konuşmak istediğini söyleyip herkesi çıkarttıktan sonra; ufak bir ametist parçası çıkarıp bir sınır çizdi. "O şey..." deyip, yatağa geri yuvarlandım. "Evet, benim shinki'm" dedi doktor. "Pekala, evet.... Bir Soromon-wo-tsukame. Eğer zamanında yetişemeseydik, tam bir ayakashi olabilirdin." Ha!? Biliyor muydu? Bekle... Anzu sensei tepkisiz? O da mı biliyordu? "Evet, Aiki" diye söze başladı Anzu-sensei. "Yarı ayakashi olduğunu biliyorduk. Ayrıca, o ruh kumandanının kız kardeşin olduğunu da biliyorduk. Ablan..." Onu durdurdum. "Ablam değil, ikizim." Her neyse, dedi Anzu-sensei. "Sorun şu: Bunu bize söyleseydin, Akame ve Airi tarafından öldürülme riskin olmazdı." Burada gülmem mi gerekiyor? Anzu sensei'in korkunç bir espri anlayışı var. "Eğer ayakashi güçlerini açığa çıkarsaydın; nasıl semptomlar göstereceğini biliyor musun?" diye sordu doktor. Hm... Aslında bunu biraz düşünmüştüm:
-Şey... Aiko'da, sağ elinin üstünde ve sırtında bir göz ve gözbebeklerinde dikleşme ortaya çıktı. İlk zamanlarda bana "korkuyorum... Buna izin verme" demişti. Sonra nasıl o yana geçti, bilmiyorum...
Bak, dedi Anzu sensei. "Ayakashi formunu aktif eden bir yarı-ayakashi; insani duygularını ve hatıralarını çok silik hatırlar. Ayrıca, kız kardeşinde görülen semptomların aynısı sende de görülecek diye bir kural yok."
Doktor, lafa girdi:
-Evet... Senin semptomlarından kesin emin olamasakta; muhtemelen genital organının canlı bir yılana dönüşmesi, dişlerinin sivrileşmesi, sol elinin dış, sağ avucunun iç kısmında ve alında gözler oluşması, kanı silah olarak kullanabilme yeteneği ve saçlarının kertenkele kuyruklarına dönüşmesi gibi şeyler olurdu.
Ah... İyi ki kurtulmuşum... Bunun için, Akame'ye... Bekle! O zorlandığı için yapmış olabilir... Bu konuyu araştıracağım.
Bunu yapmasından nefret ediyorum. Bekle, etrafım.. Olamaz! Etrafımda bir güç üçgeni oluştu. Lanet olsun... Eğer ikinciyi de koyarsa... Aaaah!
Hakim bakış açısı:
Aiki'nin etrafındaki güç üçgenine ters yönde bir güç üçgeni, onunla çakışacak biçimde Aiko tarafından konuldu.
Aiki'nin gözünden:
Bağırıyordum, deli gibi bağırıyordum... Ama olmuyordu, işe yaramıyordu. Diz çöktüm. Önümde, bir kapı belirdi. Bir torii. Eğer ondan geçersem, Aiko'nun tarafına geçmiş olurdum. Yavaşça ayağa kalktım. Eğer yapmazsam, ölecektim. Ama yaparsam... Eğer yaparsam... O zaman bir daha asla insan olamayacaktım. Tam ona adım atmışken, kapı kapandı ve ben geri doğru düştüm. Simsiyah etraf, önce mavi, sonra yeşille renklenmeye başladı ve her taraftan gözler çıktı. Lanet olsun! Sonra, etraf bir kaç kılıç darbesiyle paramparça oldu. Onu gördüm: Akame. Etraf normale dönünce, tüm sınıf arkadaşlarımın ve Anzu-sensei'in de orada olduğunu fark ettim. Aiko, "heh... Bitti sanma" diyerek geçit açarak kaçtı. Ah.. .Yine mi? Bayılmışım. Uyandığımda, bir hastane odasındaydım. Doktor, ben ve Anzu-sensei'le özel konuşmak istediğini söyleyip herkesi çıkarttıktan sonra; ufak bir ametist parçası çıkarıp bir sınır çizdi. "O şey..." deyip, yatağa geri yuvarlandım. "Evet, benim shinki'm" dedi doktor. "Pekala, evet.... Bir Soromon-wo-tsukame. Eğer zamanında yetişemeseydik, tam bir ayakashi olabilirdin." Ha!? Biliyor muydu? Bekle... Anzu sensei tepkisiz? O da mı biliyordu? "Evet, Aiki" diye söze başladı Anzu-sensei. "Yarı ayakashi olduğunu biliyorduk. Ayrıca, o ruh kumandanının kız kardeşin olduğunu da biliyorduk. Ablan..." Onu durdurdum. "Ablam değil, ikizim." Her neyse, dedi Anzu-sensei. "Sorun şu: Bunu bize söyleseydin, Akame ve Airi tarafından öldürülme riskin olmazdı." Burada gülmem mi gerekiyor? Anzu sensei'in korkunç bir espri anlayışı var. "Eğer ayakashi güçlerini açığa çıkarsaydın; nasıl semptomlar göstereceğini biliyor musun?" diye sordu doktor. Hm... Aslında bunu biraz düşünmüştüm:
-Şey... Aiko'da, sağ elinin üstünde ve sırtında bir göz ve gözbebeklerinde dikleşme ortaya çıktı. İlk zamanlarda bana "korkuyorum... Buna izin verme" demişti. Sonra nasıl o yana geçti, bilmiyorum...
Bak, dedi Anzu sensei. "Ayakashi formunu aktif eden bir yarı-ayakashi; insani duygularını ve hatıralarını çok silik hatırlar. Ayrıca, kız kardeşinde görülen semptomların aynısı sende de görülecek diye bir kural yok."
Doktor, lafa girdi:
-Evet... Senin semptomlarından kesin emin olamasakta; muhtemelen genital organının canlı bir yılana dönüşmesi, dişlerinin sivrileşmesi, sol elinin dış, sağ avucunun iç kısmında ve alında gözler oluşması, kanı silah olarak kullanabilme yeteneği ve saçlarının kertenkele kuyruklarına dönüşmesi gibi şeyler olurdu.
Ah... İyi ki kurtulmuşum... Bunun için, Akame'ye... Bekle! O zorlandığı için yapmış olabilir... Bu konuyu araştıracağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder