Kimim ben?

Kimim ben?
Hangi hayatı yaşıyorum?
Bu izleyici hayata
Ne arıyorum?

Müdahale edemiyorum
Korkuyorum...

Gidip kaçamıyorum...
Bulunuyorum...
Issız bir yolda yürüyorum
Bir ses duyuyorum...

Kediler, köpekler, fareler...
Hiçbiri yok meydanda.
Benden başka kimse
Yok orada.

Hayatı suçladım,
Kaderi kabullendim.
Seçime laf attım ama
Başaramadım, yapamadım...

Olmuyor, olmuyor...
Ne zaman olacak?
O kadar sabrım yok,
Kimler hayatta kalacak?

Bu sınav stresini
Ya da şehir trafiğini
İstemiyorum, istemem...
İstediğim tek şey huzur...

Bazen düşünüyorum,
Sonra korkuyorum kendimden;
Bazen diyorum, doğada olsaydım keşke.
Bu stres yerine; yaşam stresini çekeydim.

Ne yapacağım,
Bilmiyorum...
Ve geçip giden gemilere el sallıyorum.
Bir hayali dağ gibi
Gitgide yok oluyorum...

Kaderimiz kömürle yazılmış sanki
Ama hayır, ben bunu değiştireceğim.
Kanımız akar içimize;
Yo dostum yo, ben bunu değiştireceğim.

Gitgide kararıp solan bir gelecek...
Ve olmuşla ölmüşe çare arıyorum
Umut kuleleri bir bir yıkılıyor...
Gözüm önünde.

O kadar sabrım yok,
Lütfen Allah'ım
Bundan kurtulmak istiyorum
Gelecekte biraz
Işık görmek istiyorum

Umarsız bir can sıkıntısı;
Ve içimdeki yüzlerce ruhtan bazıları gülüyor.
Dumansız bir ateş, kalbimi dağlıyor.
Ah, gördüm şimdi dumanını.
Genzimden içeri dalıyor.
Ve zehirliyor beni her gün.

Sanki komada gibi,
Bir izleyici...
Kendi hayatına;
Seyirci...

Of of...