Ok ve yay her ne kadar uzak mesafe için doğada kendiniz yapabileceğiniz neredeyse tek silah olsa da, onları yapmak o kadar kolay değil. Özellikle de belli bir türe takılıp kalır ve her şeyi usulünce yapmaya çalışırsanız.
Önce, yarı-esnek ve kalın olmayan ama çok ince de sayılamayacak bir dala çentikler açıp ısırgan, ağaç fidanı, sarmaşık ya da benzeri bir şeyden yapılmış ipi sardığınızda, oldukça kötü ve işlevsiz de olsa bir yayınız olacaktır.
Düz ve ince dalların ucuna kemik, taş ya da pişirilip sertleştirilmiş toprak takarak da ilk okları yapabilirsiniz.
Şimdi gelelim yayı geliştirmeye: Kirişi için kurutulmuş bağırsak kullanın. Yayın iç kısmınaysa kemik yapıştırın ve etrafını deri ya da onun gibi bir şeyle sarın. Bu, daha uzak mesafelere atış yapmanızı sağlayacak ama yayın kırılmasını da kolaylaştıracak; o yüzden dikkatli olun ve yayı, kirişi bağlı halde bırakmayın.
 |
| Kirişin olması gereken şekli (kırmızı) ve kemiğin yerleştirileceği yeri (mavi) göstermek için paint terk bir görsel hazırladım. Kemik tek parça olmak zorunda değil bu arada; hatta 2 parça, tek parçadan daha iyi olur ama kemiği bölmeyi fazla abartırsanız da yayın hem gücü düşer, hem de kırılması kolaylaşır. Kirişin üstündeki yeşil kısma daha sonra geleceğim. |
Ha, bu arada deriyi yeterince sıkı bağlarsanız kemiği tutacaktır ama kemiği de, deriyi de yapıştırmanız daha iyi olur. Doğada, iyi ve sağlam tutkallar olarak kullanabileceğiniz iki şey var: Reçineyle karıştırılmış odun kömürü ve balığa ait olan, eritilmiş hava kesesi. Balık tutkalı olarak en iyileri mersinbalığı (avlanması yasak), sazan, turna balığı ve yayın balığından olur. En kolay bulup yakalayabileceğiniz sazan ama onun hava kesesi diğerlerine göre daha küçük ve hava kesesini bulup çıkarmak nispeten zor.
 |
| Bu bahsettiğim iyi tutkal yapılan balıkların, Türkiye sularında daha önce görülmüş bazı türleri |
Oklara gelince; daha keşfedilmemiş bir maden bulmadıkça ya da bir şekilde elinize metal geçmezse, uçları metalden yapmanız pek ihtimal dahilinde değil; bu yüzden çamurla güçlendirilmiş kemik ya da içi oyulmuş taş öneriyorum. Okların arkasındaki çentik, okun kirişe oturmasını sağlayacaktır. Bunu kemikle güçlendirebilir ya da ayrı bir şekilde kemikten yapabilirsiniz. Ayrıca okun daha uzağa gitmesi için tüy eklemelisiniz. Okların uzunluğu, yüksekliği ve sayısı, sizin atıcılık tarzınız, yayınız ve okunuzla alakalı; ben iri kuş tüylerini ikiye kesip iki tüylü yapmayı, zamanla daha iyi temizlenip şekil verilmiş tüylerle tüy sayısını üçe çıkarmanızı öneriyorum.
Kirişin yeşil kısmına gelince: İp ya da başka bir bağırsağı dolayarak yapıştırın. Böylece kiriş daha iyi olur ve ok, kirişe daha iyi oturur.
BENİM ÖNERİLERİM
Yay için ağaç olarak: Akçaağaç, karaağaç, kayın, yabani kiraz
Ok için ağaç olarak: Odun saplı kamış türleri, çam
Bağırsak: Yaban koyunu, dağ keçisi; ama ikisini de avlamak yasak olduğu için bağırsağını çıkarabileceğiniz ne avlarsanız.. Burada önemli olan, bunu nispeten büyük bir hayvandan elde etmeniz gerekiyor.
Kemik: Yaban koyunu; ama avlamak yasak olduğu için iki farklı önerim var. Birincisi, ne avlarsanız; ama burada da bağırsaktaki kural geçerli. İri kuşlar (hindi, tavuk, sülün vs.) da olabilir ama. İkinci önerim ise eğer bulabiliyorsanız manda, sığır ya da geyik boynuzu. Yalnız geyik boynuzunu bir kaç parça halinde ya da çok ince keserek kullanmalısınız.
Deri: Yılkı (yabani/yabanileşmiş at) veya yılan. (Yılkı kemiğini kemik diye kullanabilirsiniz ama yılan kemiğini ancak birkaç kat kullanırsanız onun seviyesine erişir. Gücü çok fazla olmayan ama yine de işlevsel bir yay isterseniz yılan kemiği iyi olur gerçi)
Tüy: Kartal, şahin, hindi, sülün ve bunlar gibi tüyü belli bir boyun üstünde olan tüm kuşlar. Burada önemli olan şu: Eğer bunların sıkça geçtiği ve konduğu yerlere giderseniz, avlanmanıza gerek kalmadan tek bir ok için yeterli tüyü elde edebilirsiniz. Ha, o bulabildiğiniz tek tüyü ilk denemenizde büyük ihtimal ziyan edeceksiniz; o nedenle avlanmak daha mantıklı. Ama yırtıcı kuşları avlamanız çok da iyi bir fikir değil. Sülünü de avlamak yasak bu arada.
